Kaplica zbudowana została z fundacji hrabiego Zygmunta Hoffmanna von Leuchtensterna, który pragnął uczynić z niej nowy kościół parafialny, na co jednak nie wyraziły zgody praskie władze biskupie. Wzniesioną w 1679 roku świątynię poświęcił rok później dziekan M. Podchorski. W roku 1690 kaplicę powiększono, dobudowując do niej dwie nawy boczne. Jest to budowla trójnawowa, z półkoliście zamkniętym prezbiterium i wieżą od zachodu. Fasadę zdobią figury Matki Bożej Niepokalanie Poczętej, św. Anny i św. Joachima. W ołtarzu głównym znajduje się barokowa figura Matki Bożej z Dzieciątkiem, zaś w bocznych, wykonanych w 1926 roku przez A. Szmidta, obrazy św. Anny i św. Józefa. Obrazy te, przypisywane są najsłynniejszemu śląskiemu malarzowi barokowemu, Michałowi Willmannowi. Ściany i sufit nawy głównej pokrywają malowidła, przedstawiające czterech ewangelistów oraz symbole eschatologiczne.

W roku 1795 umieszczono na wieży zegar fundacji ministra von Hoyma. W 1801 r. dobudowano w przyziemiu kruchtę, a na piętrze prospekt z organami. W drugiej połowie dziewiętnastego wieku nadbudowano zakrystię. W roku 1990 odnowiono pokrycie dachu kaplicy. W 1997 roku wykonano odwodnienie obiektu. Dzięki staraniom ówczesnego proboszcza ks. Andrzeja Kużmickiego i Metropolity wrocławskiego Henryka kardynała Gulbinowicza w dniu 18 października 1999 roku decyzją Ojca Świętego Jana Pawła II kaplica została podniesiona do rangi Sanktuarium Matki Bożej Uzdrowienia Chorych. W  roku 2000 nową szafę ołtarza wykonał lokalny artysta rzeźbiarz Mikołaj Filas w nawiązaniu do wystroju barokokowego. W ołtarzu obok słynącej łaskami figury Matki Bożej Uzdrowienia Chorych umieszczono figurę Jana Pawła II i figurę św. siostry Faustyny Kowalskiej. Autorem rzeźby Jana Pawła II jest Mikołaj Filas, a figury św. Faustyny jest artysta ukraiński.

               W nawie głównej w szklanych gablotach znajdują się dwa dary od Jana Pawła II: papieska piuska i krzyż maltański z grobu Chrystusa. Dary te przekazał do sanktuarium w 2002 roku Kardynał Henryk Gulbinowicz, który dokonał uroczystego poświęcenia świątyni.

Sanktuarium jest pod opieką duszpasterską parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Lądku-Zdroju.

W Sanktuarium od wieków rozwija się kult Matki Bożej w jej cudownym wizerunku. Do Sanktuarium przybywa wielu turystów, ale przede wszystkim kuracjusze będący na leczeniu w loklanych sanatoriach. Często można spotkać także turystów z zagranicy, którzy nie tylko zachwycają się pięknem obiektu i wystroju, ale przybywają aby otrzymać uzdorwienie dla ciała i ducha.

               Kuracujusze otoczeni są specjalnym duszpasterstwem i troską duchową. Mogą uczestniczyć w następujących nabożeństwach: w niedzielnej Mszy św. o godzinie 9.00; 11.00 i 16.30. Natomiast w dni powszednie we Mszy św. o godzinie 16.30 a w sobotę odprawiane są Msze św z niedzieli  o godzinie 16.30.  Ponadto jest wiele okazji do wspólnej modlitwy. We wtorki odprawiane są nabożeństwa do Matki Bożej Uzdrowienia Chorych, które gromadzą nie tylko dużą rzeszę kuracjuszy, ale również mieszkańców Lądka – Zdroju i okolic. Każdy z przybywających na modlitwę ma okazję złożyć osobistą prośbą i podziękowania Matce Bożej Uzdrowienia Chorych. Odmiawiana jest Nowenna do Matki Bożej Uzdrowienia Chorych, a w trakcie Mszy św. wygłaszane jest okazjonalne kazanie Maryjne. Szczególnym rodzajem kultu cudownej figury Matki Bożej Uzdrowienia Chorych jest zapalanie świeczek wotywnych oraz poświęcenie wody, którą zabierają kuracjusze.

               Kult Matki Bożej Uzdrowienia Chorych w Lądeckim uzdrowisku nieustannie się rozwija i należy do osobliwości nie tylko regionu, ale sięga także poza jego granice. W kościele tym pochowany został jego fundator, Z. Hoffmann, którego herb znajduje się nad wejściem do zakrystii. Kaplica została odnowiona w latach 2001 – 2002.